16 Haziran 2011 Perşembe

aynadan bana yansıyan ben...

meyve vermeyi unutmuş bir ağaç gibiyim sanki... Hani varlığımla kapladığım bir yer var amenna
lâkin işe yaramıyor varlığım adeta...
insanın kendi kendini yok farzetmesi en kötüsüymüş...başa gelince anlaşılıyor..
aynalar
aynalar beni hep ürkütüyor..çünkü onlara yöneldiğinde bakışlarım; ben o bakışlarda kendi bakışlarımı bulamıyorum çoğu..
korkuyorum...
kendi kendinden de korkar mı insan
korkarmış
tuhaf...
ben beni tanıyamıyorum ve biliyorum her şeyin sebebi tam da bu işte... meyve verme yeteneğini yitirmiş bir ağacım, ve lüzumsuz yeryüzünde varlığım...
ve kendimi tanıyamadıkça her aynaya baktığımda büyüyor içinde dönüp durduğum girdabım, ve buna sebep işte aynalarla kavgalarım..
hani
aynalarla dedimse, kendi kendimle yani. Aynadan yansıyan bana bütün hırsım....

76690_132647423458039_100001383462281_201926_3962702_n[1]
zaman:

12 yorum:

  1. Zıvanasız16 Haziran 2011 02:20

    varsın sen.

    en az bir kırk yıl daha.

    YanıtlaSil
  2. pınar16 Haziran 2011 08:38

    İnsan kendine küstüğü anda yaşam durur.
    Küsmemeli,aynaya kendine baktığında
    küçücük bile olsa güzelliğini görebilmeli.

    YanıtlaSil
  3. Yazgüneşi16 Haziran 2011 09:15

    @ zıvanasız... olmak güzel.. hele ki kırk yıllık hatırlarla.. sevgiler :)

    @domatessuyu değil mi ya.. en kötü anlarda bile vardır bir ışık aslında ve ister istemez minicik de olsa yansır aynadan o ışık insana... sevgiler...

    YanıtlaSil
  4. derindenizbaligi16 Haziran 2011 09:33

    http://www.youtube.com/watch?v=PzrlgyK2mao&feature=related
    bu geldi aklıma ;)

    YanıtlaSil
  5. Yazgüneşi16 Haziran 2011 09:38

    bitanesimmmm.. bayılırımmm...
    "harmanım ben harmanım
    kırk satırlık fermanım
    yok dizimde dermanım...."

    YanıtlaSil
  6. nil16 Haziran 2011 09:53

    aynaların sırrında saklıdır belki de içimizin bilinmeyenleri, bu korkutuyordur bizleri, yıllar yılı biriken bilinmeyenler...

    YanıtlaSil
  7. Yazgüneşi16 Haziran 2011 10:26

    nilim canım
    ne diyor Ulu Yaşar
    "Resimler mi karışmış. Bu benim mazim değil. Aynalar mı buruşmuş. Bu benim yüzüm değil"
    doğru mu söylüyor
    zaman insana böyle mi hissettiriyor ne?

    YanıtlaSil
  8. Zıvanasız16 Haziran 2011 10:45

    varsa nerede, dostlar nerede
    uzatayım elimi
    bir hayalmiş o da benim
    baktığım aynalar gibi
    kırdığım aynalar gibi

    ezberden söyledim:))

    kahve?

    YanıtlaSil
  9. Yazgüneşi16 Haziran 2011 11:00

    ezberimize yer etmiş işte...


    sade ;)

    YanıtlaSil
  10. Zıvanasız16 Haziran 2011 11:10

    sade...

    derhal!

    :)

    YanıtlaSil
  11. Aynur (Küçük Hala)16 Haziran 2011 11:54

    her ağacın meyve vermek gibi bir durumu/görevi yok Yazgüneşim
    kimi ağaçlar da gölgeleriyle ve görünümleriyle olurlar hayatımızda ve bazen hatta çoğu zaman bu daha önemlidir bence...

    YanıtlaSil
  12. Elif Gizem22 Haziran 2011 11:51

    En büyük hırsızım, en büyük öfkemiz ve yine en büyük sevgimiz hep kendimize aslında değil mi?
    Kırgınlıklarımız bile kendi hatalarımıza aslında en çok. Bu yüzden bazen buğulu yansır aynalara yüzümüz. Yüreğine sağlık canım benim.

    YanıtlaSil