17. Gün: En sevdiğin kitaptan, en sevdiğin alıntı
En sevdiğim kitap diye kendimi sınırlayamıyorum ben.. Bir sürü sevdiğim kitap var. İçlerinden sadece bir tanesini seçmek kolay değil..
En sevdiğim demeyeyim de okuduğum bir sürü kitap içinde beni etkileyen alıntıların en sevdiğimi diyeyim ben bu alıntıya
Sema Kaygusuz- Yeryüzünde Bir Yer
Tam da fotoğraf ve fotoğrafçılık üzerine kupkuru bir süngerin suyu emmesi gibi elime geçen her kitabı okuduğum zamanlarda araya giren romanlardan birisiydi bu.. Fotoğrafa dair bir şey bulmayı hiç ama hiç ummuyordum.. Okuduğum onlarca fotoğrafçılık kitabının yanında sönük kaldığı bir saptama ile çıkıverdi roman karşıma..
Ne güzel süprizdi bana...
“Bir gün üşenmeyip sabaha karşı Beyoğlu’na çıksan, katılmadığın hayatın az çok neye benzediğini görebilirsin aslında. Ara sokaklardan sızan içki kokuları, köşe başlarında kusmuk öbekleri, sabah esintisiyle uçuşan naylon torbalar, her adımda ayak ucunla itmek zorunda kaldığın bira kutuları, ezik izmaritler, çiçekçi kadınların insanın burnuna dayayarak zorla sattığı karanfiller, sokak müzisyenlerinden kalma bozuk paralar, yiyecek ambalajları, dürülerek bırakılmış gazeteler, düşürülmüş, kaybedilmiş ve atılmış bu darmadağın her şey, buraya gelmek için ne denli gecikmiş olduğunu gösteren, bütün yeni tanışların ve büyülenmelerin ve kucak kucağa sığışmaların, kafa kafaya verip söyleşmelerin ve rezil oluncaya sarhoş olmaların ve olmadık bir laf ederek gözden düşmelerin, hata etmelerin ve hatalarını düzeltmelerin ve ödeşmelerin, apaçık meydan okuyarak savaşmaların ve bir yabancıya merakla sokulmaların sensiz izleriydi. Hiçbir zaman fotoğrafını çekmeyi aklından geçirmediğin izler... Biraz ileri gidiyorum kusura bakma ama,
insanın yüreğine tesir edemeyen bir fotoğrafçı olamanın nedeni, ruhsal gerçekliğin şiirli kalıbını çıkaramayışındandır şu lanetli dünyadan” (s. 162 -163 )
O halde bir gün şu lanetli dünyadan ruhsal gerçekliğin şiirli kalıbını çıkartabilerek insan yüreğine tesir edebilen bir fotoğrafçı olabilmek umudu ile diyorum ben....
