Bir İstanbul Macerası

İade-i ziyaret vakti gelmişti...

Kızlar çok özledi diyorduk..
özlemişlerdi yalan değildi
ama galiba biraz bahaneydi
esas  bizim ihtiyacımız vardı sanki diğerine
yoğun
yapış yapış
sinir bozucu bir depresyona batmış iki eş-ruh...
aynı şeyleri aynı anda yaşamak iyiydi de
yardımcı olma şansımız olamıyordu diğerine..
ama varlığımız yetiyordu galiba birbirimize
ekstradan bir yardıma ihtiyaç yoktu sanki
İki ayrı bedende
bir yürek gibi atıyorduk...

Kızlara gelince...

Onların zaten bir araya geldiler mi keyfi yerinde

Hoş ikisinde de benmerkezci kişilik tavan yaptığından (e biraz da bizim yetiştirmiş olduığumuz çocuklar olmaları sebebiyle belki de)
kıskançlık krizleri çıkmadı değil zaman zaman

"Derinnnn ne güzel resim yapıyorsun sen öyle"
"Nee benim resimlerim kötü mü yani böhüüüüeeeeeeeeeeee"

"Defneee harika dans ediyorsun sen ama
"Neee ben dans edemiyorum yani öyle mi böhüüüeeeeeeeeeeeeeee"

tarzı bir kaç kriz yaşanıp,biraz uğraşı ama sonucunda başarıyla savuşturuldu






Bir de sembolik doğum günü kutlaması yaptık ikisine kiiii
değmeyin küçük hanımların keyfine....




Canım Duygum
teşekkür evsahipliğine...
2010'un son haftasonunda
nefis vakit geçirdik analı kızlı sayenizde...




Haa bir de
iyi ki iyi ki iyi ki
iyi kisin bana.....
Kaldır kadehini yüreğimin yarısı
en yakın zamanda yeniden buluşmaya......