Nezle olayı
Dünden belliydi
Genzim kaşınıyordu, burnum bir tuhaftı
Bugün tatatam
hoşgeldin kış...
Dün dedim Defne'ye
"Defneeee nezleni bana buşlaştırdın galiba"
yanıt geldi anında sektirmeden
"Eee napiim öpmeseydin o kadar çok"
peeeh
dünyadan haberi yok bu küçük cadının.
Öpmemek mümkün mü onu....
Akşam iş çıkışı geldik eve kıpırdayacak halim yok
Büü'nün de İspanyolca dersi var
-ah ben ne zaman başlayacağım ki-
(ölmeden yapılması şart işler listemde yer alıyor İspanyolca konuşabilmek..., haaa o liste
yazarım bir ara)
Zor şer bi kap yemek koydum çocuğun önüne
yedi kendi kendine
yattım ben
kafam yerinden oynamıyordu
baş ağrısı tavanda...
geldi resim yaptı biraz
"kostüm giymek istiyorum" dedi
al yerinden" dedim
taburesini götürdü ama uzanıp alamadı
"daha uzun tabure lazım" diye geldi
"düşersin" dedim
kalktım sürünerek ve azıcık söylenerek
"zamanı mı canım şimdi kostümün gece gece, ne istiyorsun, hangisi?"
"cadı" dedi
verdim yattım yeniden
bir müddet giymedi
"ne oldu" dedim
baktım göz pınarlarında minicik damlalar
"yavrum neden ağladın" dedim
"ben kötü çocuğum hastayken yordum seni diye" dedi
içim lime lime oldu
"yok annem yorulmadım ben, giy hadi sen, ateşim var ya, ondan söylendim, özür dilerim, seni her şeyden çok seviyorum ben"
güldü minik surat, ışıldadı gözler
giydi kostümünü
sonra
kitap okudu(uydurdu) bağıra çağıra
bir ara
usulca yanaştı yanıma
"anne sen çok hastasın ya
bu gece yatarken ben, kitap da okuyamazsın galiba bana" dedi
"baban gelince okur ama"
dedim ben de
sonra
...
sonrası kopmuş hatlar bende
uymuşum demek doğru olmaz pek
sızmışım - bayılmışım
işte her neyse
Büü'nün usulca seslenmesiyle uyandım...
"hadi çorba iç sıcak sıcak" diye
"Defne" dedim "uyumuş mu nerde"
"yatıyor uyumuş" dedi Büü
usulca gittim odasına
kendi kendine pijamalarını, uyku tulumunu giyinmiş, saçının tokasını çözmüş, battaniyesini çekmiş üstüne
melek...
cadı kostümü
koltuğunun üzerinde duruyordu
cadı gibi hissettim kendimi söylendim kızıma diye...
gözlerim doldu..
pıtır pıtır yaşlar iniverdi
"hişşşşt çocuk" dedim
ne vakit büyüdün kendi kendine giyinip hazırlanıp yatıp uyuyacak kadar..
sık yapar oldum bu aralar vicdan muhasebesi...
Ciddiyetle konuya eğilmeli.......
12 yorum:
Çok geçmiş olsun, bazen ben de yapıyorum aynı muhasebeleri, olsun onlar kuzularımız bizim ne kinleri var ne kızgınlıkları unutmuştur bile bugün,çok çok sevgiler sinem
her bir an kare kare gözümde canlandı. gözlerim doldu. büyüyorlar be nes'im, zorda kalınca nasıl başlarının çaresine bakıyorlar. ama yine de bizsiz nasıl savunmasızlar...
çok geçmiş olsun, kendinize dikkat edin, öpüyorum ikiniz de moahhhh diye :)))
Sinemciğim anneliğin şanından sanırım bu muhasebeler..
olmazsa olmuyor..
evet hatırlamıyordu bile sabah..
o unutuyor izi bende kalıyor işte..
bizden de sevgiler size şelale
Nilcanım
öyle gerçekten...
ne tatlılar ama
şaka maka oğluşu da özledim seni de gerçekten
haberiniz ola
iyileşiimnde görüşenzi işşallah..
iyi dilekler için sonsuz teşekkür iki güzel kadına da :)
ana-kız mahvettiniz beni :(
sana geçmiş olsun demek bu yazının altına hafif kalır canım
ne diyim ben şimdi?
hem geçmiş olsun,
hem sen çok iyi bir annesin :)
birde japon'a bayılıyorum ben :)
aferin kuzuya:)
Geçmiş olsun... Hepimiz insanız, her gün aynı performansı sergileyemeyiz..... di mi ama
Baharcım sağol hayatım
ben de Yağmur'a bayılmaktayım ama laf aramızda ;))
daha iyiceyim ben bi de..
Denizcim evet yaa
annelik kontenjanından hasta olma şansımız da yüksek değil ama devrildim işte bu defa..
iyiyim ama şimdi biraz daha
Bu annelik her geçen gün daha cazip görünüyor gözlerime:) nasıl güzel anlatmışsın öyle. Hem eğlenceli bir dille ama aynı zaman da fazla derin ve duygusal bir içle. Bir de katılıyorum. Öpmemek mümkün mü:)) Geçmiş olsun:)
Elifcanım
sen nefis bir anne olacaksın... en muhteşeminden
hiç şüphem yok
ama dur acele etme
daha erken :))
sağol iyi dileklerin için bitanem
artık geçmiştir diye umuyorum bu hastalık ama duygular baki... kadın olmanın yanına anne olmak eklenince tam lale müldür gibi söylersem manyaklaşıyor duygular. uzanan minik eller, kendi kızımın dolaba uzanışını görür gibi oldum, kendi kızdığım sonra da uyuduktan sonra baktığğımda yüreğimin yerinden oynadığı anları yaşadım yine ve yine.
fotoğraflara hayran kaldım, kaldım ki, geldim gittim baktım...
sevgiyle.
Sevgili y.
ne güzel söylemişsin...
duygular baki olmaz mı baki ki ne baki...
paranoyakça bir şey annelik
hep deerim kadınları deliliğe erkeklerden bir adım daha fazla yaklaştıran bu his diye
anne olan artık hişçbir zaman tam olarak kendisi olamadığından
olamayansa hep eksik kaldığından...
sevindim fotoğrafları beğenmene...
sevgiyle...
konuşmadan edemedim:)
bir tür iç yarası annelik; hiç bitmeyen kaybetme korkusu, sürekli yanlış yaptım duygusu... tanıdıktı anlattıklarınız ve o kadar yakın.
geçmiş olsun
sevgimle
Sevgili Gülgün :)
konuşun elbette
paylaşalım
anlayalım ki yalnız değiliz işte
o yüzden burdayız nihayetinde
ve o hesaplaşmalar
anneliğin şanından belki de
e hangimiz mükemmeliz ki
olamayız elbette
elimizden geleni yapmaktan ötesi aşmıyor mu cümlemiizi
sevgiyle :)
İyileştim neyse :))) teşekkürler
Yorum Gönder