her zaman her şeye alışır insanoğlu...
Başta canını çok yakan bir şey... zamanla daha az acıtır, ve daha az ve daha az...
Karınca kararınca yaşar gidersin , unutursun bile hatta...
Ama yüreğin kuytu bir köşesinde, bir sızı hep kalır
illa ki kalır
ve bazen
-eğer ölüm değilse o canını yakan-
bir gün
olmadık bir gün
olmadık bir an
olmadık bir yerde
aksi gibi hiç de beklemediğin bir şekilde
hazırlıksızca
burun buruna geliverirsin canının acısıyla
kısacık bir dokunuş, belki bir öpüş hasret kokan
sonra
sonrası olmaz...
yüreğinin kuytu köşesine saklı sızıyı çekip alıp güzelce bulaştırıverir her hücrene....
geldiği gibi sessizce gidişini izlerken
lanet edersin bu gelişe...
her şey yeniden
her şey sil baştan diye.....
7 yorum:
Sergiye gelemedim umarım iyi geçmiştir, öyle içime işledi ki bu satırlar, az önce kocişe yüreğimin kuytu köşesindeki saklı sızıdan nasıl kurtulacağım ben diyordum ki senin deyiminle, sen postunu giriverdin....Bazen çok kolay görünen şeyler aslında ne kadar zor dimi!!sevgiler
Sinemcim..
canın sağolsun.. çoluklu çocuklu kadın olmak nasıl bir şeydir bilen birisi olarak hiç siemimi yok ki sana, görüşürüz yine. :)
sergi açılışı çok güzeldi...
belk, çok da özel bir şey olamayabilir pek çoğuna göre ama ben özel hissettim o gün ve hoşuma gitti..
hadiii buluşalım biz amaaaaaaaaaaa :)
Hepimizin var mı böyle kabuk tutup tutup ,tekrar kanayan sızısı?
olmaz mı....
insanız ya ;)
offf.... :(
hani içim daraldı, o güzel kiraz yazısından sonra okuyunca da bir ooof çektim ki karşıki dağlar yıkılsın ;)
PEK DEPRESİF Dİ Mİ..
ÖYLE İŞTE DİYORUM YA MANİK DEPRESİF HALLER VAR BENDE DİYE
ORTASI YOK EHÜÜ
Yorum Gönder