zaman akıp gidiyor dur demek olmaz....

zaman...
akıp gidiyor
seyirci gibi izlemek var
onunla beraber akmak var...
genelde onunla akmayı tercih ettim hep...
zamanı yakalamak değil derdim,
hep onunla elele tutuşup öyle ilerleyelim istedim...
"kendim için"siz bırakmadım hiç kendimi..
kendim için "spor" yaptım uzun yıllar step, aerobik, fat loosing vs.
kendim için "dans ettim" Büü ile beraber yaptık... gösteri grubu üyesi olduk dört yıl aralıksız dans ettik.. --ayy özlediiim, gitmeli bir ara gecelere-
anneliğe karar verip, anne olduğumda kızımın ilk üç yılı için kendimi ona verdim.. tek odağım yaptım onu, onun için yaşadım...
hiç pişman olmadım
şimdilerde herkes "Aaaa sen şanslısın, Defne süper çocuk, her anne bunca şanslı olmaaaaz" dediklerinde bıyık altı gülümsüyorum... Her anne şanslı olur isterse, eğer hayatının üç senesini kendi içinde büyütüp ortaya çıkarttığı o yüce varlığa adamaktan erinmezse... ;) Şansımızı kendimiz yaratıyoruz özetle..
Şimdilerde "Fotoğraf Çekiyorum" kendim için...
her insanın bir hobisi, kendisiyle başbaşa kaldığı bir kaçışı olmalı
ben fotoğrafa sığındım streslerimden kaçarken...
zamanla elele gidiyoruz işte ileriye
ama yine de zamanın
böyle hızlı akıyor oluşunun damağımda bıraktığı en belirgin lezzet HÜZÜN..
her ne kadar boşa geçirmişim deme fırsatı tanımasam da kendime..
dolu dolu geçirsem de
bunca hızlı ilerleyiş
hüzünlendiriyor işte...

kızım kocaman oldu...okullu oluyor bu sonbahara...
tuhaf..

hakikaten yaşlanıyor muyum ne....
bakın 11 ayın ettiğine...