"o, aslında sensindir"

Aygül Annemin vefatının ardından evi boşalttı Hülya abla.. Travmatik bir konu detaya girmek istemem.
Bu arada sevgili olduğumuz zamanlar Büü'ye yazıp yazıp verdiğim yüzlerce mektuptan, nottan, karttan bir mektup kalmış.
Evlenirken toparlayıp getirmişti Büü aslında hepsini
bu bir köşeye sıkışıp kalmış demek ki...

paylaşmak istedim...
aslında Büü'nün kutusuna bir dalsam sanırım bir anı kitabı oluşturacak malzeme çıkar oradan..

aslında orada burada birikmişlerime yazıp yazıp koyduklarıma dalsam üç kitaplık malzeme çıkar belki

birilerine ithafen yazılanlar
çevremi gözlemleyip yakınımdakilerin yaşadıklarından yola çıkarak yazılanlar
tamamen kurgusal yazılanlar

bin çeşit örnek..

neyse çok uzattım lafı...

tarih: 04. 10. 1999


O, aslında her imde olumladığın (neden? çünkü her olumladığını onda bulmuş, her bulduğun o olmuştur), bir deniz derinliği uzaktan gözlerini okuyabildiğin (denizlerin ılık tropikal sularında yüzerken bir yunus üzerinden atlayıverir ve sen ne olduğunu anlayamadığın bu imgesel ime 'gökkuşağı' adını verirsin), aradan mevsimler geçse de o yağmur dokunuşlu sıcaklığını unutamadığın  (yağmurlar akşamları daha güzel yağar, yapraklar ıslanır ve belki de hiç ummadığın bir anda üzerine dolunay tozları serpilir ve bu seni mutlu eder), düşüncelerinin dinginliği ve berralığına bir imge katabilmek uğruna yıllardır okuduğun, adlarını bile unuttuğun romanlarda yüzüne solmayan gülüşlerle çıkan bir güçlü kahramanı bulmuş gibi olduğun, en çekilmez durumlarda bile sana, dokunabildiğin bir yalnızlığının, bedeninin olduğunu hatırlatan, zamanın dipsiz kara kuyularında ipini tutamadığın bir ay parlaklığının suya vuran yankısında yüzüne çarpan bir yıldız, gözlerini ve ellerini bulaştırdığın bu kız...
o, aslında sensindir
ben
yani senin aslın.."

fotoğraf: neslihan karayakaylar tamyaman/ temmuz 2012-Yahşi Bodrum