Neler Okudum

tatilde yaptığım en tatmin edici şeylerden birisi de okumak oldu.

nasıl özlemişim tüm dikkatimi vererek, yazılanların içinde kaybolarak okumayı...

okuyamaz olmuştum son zamanlarda

şu veya bu sebeplerle

hepsi geçti gitti

şükür



neler mi okudum?

İşte



Olasılıksız- Adam Fawer.... Kurgusu ve anlatımı etkileyici. İçerdiği bilimsel yaklaşımları -bunlar doğru mu ki?- dürtüklenmesiyle internette kabataslak yoklamadım değil. Gördüm ki doğru temellere dayanan ama yine de yanlış anlaşılmalar içeren bir durum söz konusu. Yani okuyacaklara tavsiyem çok inanmayın; sadece romandır yaklaşımı ile okuyun. Bir de hiçbir şey "olasılıksız" değildir mesajı var verdiği. O mesajı çok sevdim.



Kadından Kentler-Murathan Mungan.... Kadın ruhunu kelimelere taşımak öyküler aracılığıyla anca bu kitaptaki kadar olur dedim son sayfayı tamamlayıp kitabı kapatırken. Murathan Usta'nın önünde saygıyla eğilirim....



Kürk Mantolu Madonna- Sabahattin Ali... Bunca zaman okumamakla ciddi hata yapmış olduğumu anladığım ve nasıl atladığıma şaşırdığım bir başyapıt bence. Usta'nın anısına derin saygılarımla......

Son Konuşma-Randy Pausch... Pankreas kanserinden ölmek üzere olduğunu öğrendikten sonra en büyüğü 5 yaşında olan 3 çocuğuna miras bırakmak adına yazdığı bir ton şeyden birisi bu kitap Randy Paush'un. muhteşem bir bakış açısı, inanılmaz bir iyimserlik örneği. Herkes okumalı bence, mutlaka okumalı. öleceğini bildiği halde aniden mesela bir kalp krizinden falan değil de öleceğini bile bile öldüğü için kendini şanslı gören, bu sayede çocuklarına bir sürü anı bırakabildiği için memnun olabilen bir kişilik. Roman falan değil, kanlı canlı yaşamış-ve ne yazık ki, 25 Temmuz 2008'de ölmüş bir adam... Çok şey öğrendim okurken, daha doğrusu aslında bilip üstünde durmadığım çok şeyin üstünde durmaya sevk etti beni. Teşekkürler Randy; mekanın cennet olsun..........

Suskunlar- İhsan Oktay Anar... "suskunlar’ı okuduktan sonra aynaya bakmak, yansıyan aksinizde gerçeği görmek, gördüğünüzü işitmek ve duyduklarınızla sağırlaşıp susmak isteyeceksiniz. sayfalar tükenip bittiğinde, kim bilir, belki de “suskunlar”dan biri olacaksınız… "
diyor tanıtımın son cümlesinde. Ve ben de susmayı tercih ediyorum. Çığlık çığlığa susmayı....
çok etkilendiğimi söylemem gerekir ve ne gariptir ki İhsan Oktay Anar'ın Suskunlar'ı yazmayı bitirdiği 30 Ağustos 2007'nin tamı tamına bir sene sonrasında yani 30 Ağustos 2008'de tamamladım ben de okumayı... Kapattım kitabı eflatun kapağa bir süre baktım, içimden hayatta hiçbir şey tesadüf değil dedim belki de Adam Fawer'in Olasılıksızlıkta söylediği gibi... Sonra da Sustum