Canım Babama 4 Kasım 2008

Canım Babacığım,

Koskoca bir yıl oldu sen gideli....

İnanması halâ zor

Kabul etmesi halâ imkânsız

Koskoca bir yıldır ben babasızım...

Nasıl zor geçti gidişini takip eden sene benim için bir bilsen canım babam...

Her zamankinden daha çok ihtiyaç duydum senin güvenli limanına sığınmaya

Ama gitmiştin....

Bazen o kadar çok, ama o kadar çok özledim ki seni

Dile getirmeyi denesem de kelimeler kifayetsiz kaldı

Tarif edemedim içimden taşanları

Gerek de duymadım aslında

Çünkü biliyorum sen hissediyordun...

Biliyordun seni nasıl da özlediğimi

Zaman zaman gözlerimi yumup geçmişe döneyim istedim

İstedim ki

Çocukluğumdaki gibi tırmanıp ranzanın üst katındaki yatağıma

"Babaaa bana bi su getirir misin?" diye bağırsam içeri yine bıkmadan her gece,

ve sen bıkmadan ve gık bile demeden her gece

yorgun argın uzandığın kanependen kalkıp

ayaklarını sürüyerek mutfağa gidip

titreyen ellerinle suyumu getirseydin özenle

sen -babamsın diye demiyorum- gerçekten bu dünya üzerinde bulunabilecek nadir insanlardın...

Ömrün boyunca çalıştın didindin

Yeri geldi mukavvaların üstünde sabhladın 3 kuruş fazla kazanmak için

Zaten son zamanlarında seni bunaltıp, sonra da aramızdan ayıran o illet hastalığa da o mukavva tozlarını soluman sebep oldu ya

Bir tek gün şikayet ettiğini duymadım çok çalışmaktan...

Tek lokma haram geçmedi boğazından, tek lokma haram geçirmedin boğazımızdan

Anlamsız hırsların olmadı hiç yaşama yönelik...

Tüm bunların mükafatı belki

Elin erer, gözün görürken eskilerin deyimiyle

İki evladını da huzurlu yuvalara uğurladın kendi güvenli kanatlarının altından...

Bir erkek, bir kız torunlarını bastın bağrına

Seni çok sevdiler, onları çok sevdin

38 yıllık hayat arkadaşını geçindirecek maaşı, yaşayacak evi bıraktın giderken...

Onunla elelele verdin son nefesini

Huzur içinde bir kuş gibi uçtun da uzaklaştın sanki giderken

Sana minnettarlığım ne yapsam, ne söylesem ifade edilmez...

Sık sık "seni seviyorum" demedik birbirimize

Sen bu sözcüklerin her daim tekrarlandığı bir yetiştirme tarzının insanı değildin çünkü

Zaten ihtiyacımız da yoktu

Biliyordun seni ne kadar sonsuz sevdiğimi

Biliyordum beni ne kadar sonsuz sevdiğini

Sevgi denen şey sarf edilen binlerce sözcükte değil bakışlardaydı zaten

Evet hayal ettiğince, dua ettiğince gittin

Kimseye yük olmadan, elden ayaktan düşmeden, çok fazla çekmeden

Ama yine de keşke gitmeseydin be babacığım

Keşke duyabilseydin geveze Defne'nin vırvır çenesini dili iyice çözüldükten sonra

Keşke hep planlayıp bir türlü beceremediğimiz Kapadokya gezimizi yapabilseydik...

Keşke

Binlerce keşke var

Geçen sene bu zamanlar dediler ki

"geçer, her acı küllenir"

yalanmış...

geçmiyor işte

bilakis özlem artıyor gün geçtikçe

Sen gittiğinde 4 Kasım 2007'de

Yüreğimden bir parça koptu

şimdi eksik orası

Asla tamamlanmayacak biliyorum

Seni özlüyorum...

Nur içinde yat canım Babam...

Cennet olsun mekanın...