Susan Adamla diyaloglar....

"Biliyorum" dedi kadın...
"biliyorum yanlışım...
ben sanırım yanlış yapmak için doğmuşum"

Adam susuyordu...

"İmkansız aşka yelken açtı gönül teknem.. Fırtınaya yakalandı da vazgeçmedi yenilmekten"
dedi kadın...

Adam susuyordu...

Kadın da sustu bir süre.. Loş bir cafede kuytu bir masada oturuyorlardı...
Kadın gözpınarlarında ağırlaşan düşmeye hazır damlacıkları bertaraf edebilmeyi umuyordu
İçinden "hayır ağlamayacaksın" diyordu...

Sokaktan bir satıcı geçti..
Avaz çığlık...
Sesi yankılanıyordu lakin, ne sattığını anlamanın imkanı yoktu...


İçini çekerek
"Ben seni, eller gibi, beni sev diye sevmedim..."
dedi kadın
"tek istediğim seni sevmeme izin vermendi,
benim ol istemedim
beni sev istemedim..."

Adam susuyordu...

Kadın sarfettiği her sözcüğün havada asılı kaldığını görüyordu... İnfazı gerçekleşmiş mahkumlar gibiydi her kelimesi... Cansız sallanıyorlardı boşlukta...
Elleri titriyordu, başı yerdeydi... Utancı dünyalar kadar..

"gözgöze gelince içimde kopan fırtınayı durduramamaktı,
ten tene değince, içime saklanan fahişe ruha gem vuramamaktı
suçum"
dedi kadın
"bağışla"

Adam susuyordu...

Bir çırpıda konuşayım deken içine hapsettiğini fark ettiği nefesini bir anda dışarı bıraktı kadın
ve devam etti
"hep sustun... hep" dedi usulca
"yakışmazdı dile getirmek böylesi bir aşkı, bu yaşanmışlığı senin ağzına...
sen sustun...
ben konuştum boyuna..."

Ağırlaşan damlacıkları göz pınarlarında daha da olası değildi tutması kadının...
düşündü içinden
"Kahr olsun kadın sana, lanet olasıca, ağla Allahın cezası, zayıflık abidesi ağla..."
ve bıraktı sımsıkı tutmak için nicedir eziyet ettiği göz kaslarını serbest ve pıtır pıtır pıtırdayıverdi gözyaşları sıkıştıkları yerden özgürlüğe akmanın coşkusuyla gözpınarlarından yanaklarına...

Adam susuyordu...

Kadın iyiden iyiye direncini kaybediyordu.. Artık savaş veremeyeceğini, bu çırpınışın sonuncu olduğunu biliyordu...
Biliyordu tek kelime etse adam
ama tek kelime
her şeyi bir yana bırakıp ona sımsıkı sarılacağını biliyordu...

Usulca iyiden iyie eğdi başını...
damlacıklar hala pıtırdıyordu

"paylaştıklarımızı" dedi
"onları tek başıma yaşamadım ben, sevişirken yanımdaydın sen de.. Ben esrik heyecanlarda soluksuz devinirken, uzaktan seyretmiyordun sen... Ten teneydik hatırla o anlarda...
şimdi sahip çık yaşadıklarına
susmayı tercih ettin ya bunca vakit.. Şimdi ben giderken sakın vedalaşma suskunluğunla
SUS....
Ebediyete değin sus konu ben olunca, susan adam olarak kal anılarımda..."

bunları söylerken kadın artık hıçkırıyordu...

sonra usulca kalktı ayağa, yanına bırakıverdiği çantasını ve ceketini aldı... kasaya ilerledi, içtiklerinin parasını ödedi, arkası dönüktü adamın, ödeme yaptığını görmedi... Para üstünü alıp yerleştirdikten sonra cüzdanına gidemedi kadın, seyretti adamın sırtını bir süre...
Adam başını ellerinin arasına almış öylece oturuyordu...
Durdu durdu duramadı kadın... ilerledi adama doğru, dokundu usulca omuzuna, irkildi, başını kaldırdı adam
Tamamen şaşkın, tamamen boş bakıyordu...

kadın avazı çıktığı kadar bağırarak sarfetmek istediği sözcükleri, sakin sakin; bir annenin çocuğuna uyku öncesi masal anlatma ses tonuyla dökmeye başladı dudaklarından...
Ortalık yere düşen her kelimenin düşüşüyle kristal bir vazo gibi gürültüyle kırılıp parça parça oluşuna kılını bile kıpırdatmadan

"madem"
dedi
"madem defolu bir aşktı benimkisi..
üzerinde konuşmaya bile değmezdi madem
buna sebep
şimdi
toparlayıp defolu aşkımın pılısını pırtısını da
hayatından def'o'lup gidiyorum işte...."

sonra hızla dönüp arkasını, çıkıp gitti kapıdan

Artık ağlamıyordu


Adam bıraktığı yerdeydi
masaya dayadığı kollarının üzerine düşmüştü kafası...


SUSUYORDU...........................