Mecburum İşte.....

"Ben sana mecburum
Bilemezsin..."
demiş ya usta... Benim durumum da öyle işte Lodos... Kaldırıp kendimi gitmeye dursam ne vakit, dönüyor dolaşıyor ve yine seriliyorum önüne...
Sensiz olmuyor Lodos... Denemekten de bıkmadım işte ne hikmetse... Her deneme yüzüme gözüme bulaşsa da halâ deniyorum ya ısrarla ... Tuhaf....

Bu ne?
bilmiyorum
yani hayat oyunumda sana yüklediğim rol?... Ne?.... Bilmiyorum ve bilmek istiyor da değilim aslında...
Bildiğim tek şey var ki
"Ben sana mecburum"
şu ya da bu şekilde hayatımda var olman gerekli;
senden bir talebim yok aslında Lodos... Hiçbir şey istemiyorum senden
"Var Ol" yeter....
Bakma, aldırma "ben aldım beni gidiyorum" diye ahkâm kesmelerime... Ben senden gidemem Lodos...

Buna "aşk" demek mümkün mü? Bence değil... Tek sıfatlık bir şey değil sana yüklediğim.. Evet aşktı başlarda yalan yok...
Of hem de ne aşk...
Hiç yaşamadığımdan..
Lâkin şimdilerde tek başına "aşk" deyip geçmek, haksızlık olacak hissettiklerime... Hem tek başına aşk neye yetmiş ki bugüne değin, seni hayatımın hamuruna katıp yoğurmama yetsin...

"sevgi"?
şüphesiz var
sınırsız, beklentisiz, amaçsız, nedensiz, hadsiz seviyorum seni Lodos..
öyle
ıpılık...
kaşmir bir şal misali sarıyor ruhumu içimde sana ördüğüm sevgim...
İyi ki...

"güven" ?
sınırsız...
Belki hak ediyorsun, belki etmiyorsun... Bilemiyorum... Ama güveniyorum işte  ve bu güven huzur veriyor çalkantılı ruhuma...
İçimde kabarıp kabarıp yüreğime sertçe vuran dalgalar seni hayal ettiğimde duruluyorsa ve içimin denizi sütliman oluyorsa seni görebildiğim -nadir de olsa- o anlarda, daha ne isterim ki Lodos...
Ben ne isterim ki daha...



İlkbahar almış coşkusunu güle oynaya dolu dizgin geçiyor penceremin önünden Lodos... Ben izliyorum yalnızca...
İlkbaharda yeşeren tüm yapraklara inat kızaran aykırı bir yaprak gibi hissettin mi peki sen hiç kendini? Ben öyle hissediyorum nicedir.
Tamamen kuruyup düşmeye ramak kalmış gibi sanki...


"Ben sana mecburum" Lodos
"Bilemezsin"............








Dipteki Not: şiir alıntıları: Attila İlhan