Bir Portre Atölyesi Ardından....

Kasım 2010'dan bu yana çalıştık..
En azından öğrenmeye çalıştık..
Ve doğruyu -hiç değilse kendi doğrumuzu- yakalamaya...
Oldu mu
Olmadı mı
Bilinmez...



Zaten bu fotoğraf denen kavram da öylesi göreceli ki..
Onlarca konuğum geldi sergi açılışına
-her birine binlerce teşekkür, öyle özeldi ki o akşamı benimle paylaşmak, beni onore etmek için yanımda olmaları-
Birinin favori karesiyle bir diğerininki tutmadı
Dört fotoğrafımın dördünü de ayrı ayrı favorisi ilan edenler oldu
keza tüm diğer arkadaşlarımın kareleri için de her bir konuk bir başkası için "süper" dedi..
temel eğitim hocamızın her zaman söylediği gibi "Doğru fotoğraf diye birşey yok"tu gerçekten de sanırım...

Bir süre portre çekmeyi denedik... Kimi çehreleri kendi dilimizle konuşturalım dedik...
Elimizden bu geldi
Sürç-ü Lisan ettikse Affola...


Güzel bir akşamdı, kusursuz bir organizasyondu.. Emeği geçen herkese teşekkürler...



İlk günden beri "portre fotoğrafı" konusunda ufkumuzu açabilmek adına bize sabır gösteren
Ülkemin sanat dünyasında isim yapmış birçokları gibi kollarını göğsünde kavuşturup fildişi kulesinin tepesinden aşağı bakmak yerine bizimle aynı masada oturup kadeh tokuşturan
Yılların tecrübesiyle kazandıklarını  hiç çekinmeden paylaşan Sevgili TUĞRUL ÇAKAR'a



zaman zaman yanlış anlaşılmış da olsa ilk günden beri iyi niyetinden şüphe duymadığım, aklından geçen ne ise, bazen ters kelimelerle olsa dahi, çekinmeden dışına yansıtacak derecede cesur olabildiği için biraz da kendimden izler bulduğum, bu noktaya gelmemiz için çok emeği ve çabası olduğunu bildiğim, eleştirileriyle beni çok daha doğruya yönlendiren, güzel bir sergi açılışı akşamı yaşamamız hususunda bir çok detayı çok önceden düşünüp planlayan Sevgili ATAKAN BAYKOÇAK'a

Sevgili Tuğrul Hocamızdan desteğini esirgemeyen, bir portre atölyesinin gülümseyerek sonlanması için elinden geleni yapan, bizlere sakinliğini bir an bile kaybetmeden sabreden Sevgili YASEMİN GELEBEK'e

Beni model olarak seçip, çok özel ve güzel eserleri sayesine sergi salonu duvarlarında beni bana yansıtan Sevgili İBRAHİM ÇAKIR ve BURAK İMİR'e

Katalog hazırlığı ve basımında gösterdikleri çaba için Sevgili İBRAHİM ÇAKIR VE Sevgili SEMİH ARI'ya

Neredeyse bir asistan kadar atölyeye destek veren Sevgili YAVUZ ILDIZ'a

Toplantılara katılarak, çektiği fotoğrafları paylaşarak, çalışıp çabalayarak öğrenen -öğrenirken öğreten- Tüm KATILIMCI ARKADAŞLARIMA...

açılışımıza gelerek beni sonsuz mutlu eden hayatıma orasından burasından değen onlarca ÖZEL ve GÜZEL İNSANlarıma

Hiç şikayet etmeden nazımı kaprisimi çeken, sıkıntıdan patlasa da, nefret de etse bana modellik eden biricik eşim, diğer yarım, hayat yoldaşım BÜÜ'cüğüme

Çekim yaptığım zamanlarda hiç itiraz etmeden kızıma bakan, çoğu  daha çok çekim yapabilmek adına zaman ayırabilmem için evimin işini, yemeğimi yapmaktan erinmeyen dünyanın en özel en sabırlı insanı olan ANNE'ciğime

32 yıllık candostum, kardeş denli yakınım, bir saniye bile hareket etmeden duramadığı halde sabredip bana poz veren ÖZLEMciğime

Gelişini dört gözle beklediğimiz, dünyanın en yakışıklı minik adamı yeğenden öte oğlum TAN'ıma

Sergi ya da katalogda yer alamasalar da bana sabırla modellik eden her türlü nazıma ses etmeyen onlarca özel ve güzel MODELime



hepsi bir yana
Dünyaya geliş sebebim olduğundan emin olduğum küçük insan, Biriciğim, Hayata tutunma sebebim, Sıcacığım, capon balığı latinam, Kızım, yavrukuşum DEFNE'me

kendi adıma TEŞEKKÜR EDERİM...


ÇOK MU ABARTTIM?

GALİBA

OLSUN
BU DEFA DA ABARTMAK İSTEDİ CANIM
OLAMAZ MI
OLUR YA....


Bir zaman önce portre konusunda beceriksizliğimi paylaşmıştım blogumda
Ben bu işi beceremedim
demiştim..
Zamansız bir karamsarlıktı belki..
Tamam ben oldum, becerdim demiyorum hala..
Öyle bir şey yok biliyorum
Bir adım ötesi her zaman herkes için var...
Sadece artık bu işi beceremedim değil de
Denedikçe, çalıştıkça oluyor hayatta her şey..
denemeye, çalışmaya devam diyorum...

Ve son cümlem bir itiraf:
Bunca aydır alışmışım Portre adına bir şeyler üretip de ortaya çıkartmak için çabalamaya
Şimdilerde bir parça oyuncağı elinden alınmış bir çocuk gibi hissediyorum :) teşekkür olayını bunca büyütüp abartmam da bundan belki de
kimbilir....