1 Şubat 2013 Cuma

Bir avuç gülümseme

Bazı şeyler çok nostaljik geliyor bana...
seviyorum da nostaljiyi üstelik
zaten hep diyorum yanlış zamanda doğmuşum ben daha eskilerin insanıyım diye..

Yılbaşında Fakülte idarileri toplanıp yemece içmece yapmıştık kendi aramızda
ve bir de çekiliş
Bana Süheyla'nın hediyesi denk gelmişti,
çok nostaljik hisler uyandıran pek sevmili bir şekerlik
(içi şeker dolu olarak:))
hani yaşlılarımızın evinde olurdu da bayramlarda içinin şekerle dopdolu hallerine bayılırdık ya.... işte onlardan :)

ofis masama koymuştum ben de gelen gidene ikram ederim diye
içindeki şekerler bitmişti ne zamandır; boş duruyordu
Bu sabah evden bir kutu leblebi şekeri atıp çantaya gelince ofiste doldurdum şekerliğe
açıkçası çok rağbet görmesini de beklemiyordum
lâkin her gelen
"aaa ben bayılırım buna
ah çocukluğum" diye daldırdı avucunu

nostaljik şekerliğim içinde nostaljik leblebi şekerleri ile renk renk gülümsetti beni ve bir sürü kişiyi bugün

hem cuma bugün
hem hava iyice geç kararır oldu
hem güneş de yüzünü gösterdi bir ara

daha ne olsun ki

gülümsemek için kocaman nedenlere gerek yok ki....

f: neslihan karayakaylar tamyaman/ şubat 2013-bilkent /ankara

5 yorum:

Kitap Eylemi dedi ki...

gülmsemek için sebep gerekmez ya da ufack sebepler yeter ya da sadece gülümsemek , bazen mutlu etmek , bazen de edilmek:))

Emilia dedi ki...

devir değiştikçe samimiyetsizleşiyor insanlar.
sahiden "nerede o eski bayramlar" dedirtiyor her şey.

ben de çoğu zaman yanlış zamanda yaşadığımı düşünürüm. buna en büyük neden kıyafetler ve müzikler sanırım. bi' 60'larda yaşasaydım of ki of.

çok güzelmiş şekerlik, ve o renkli şekerler :)) güle güle kullan :)

Yazgüneşi dedi ki...

öyle gerçekten eylemcim :)

Emilia.. teşekkürler tüm samimiyetsizleşmelere inat
samimiyetle :)

Adsız dedi ki...

ness ananemin muhtemelen 50 yıllık sekerliği vardır...
kullanırım hala.
efkarlanırım bakınca.

bak yine efkarlandım:)

Yazgüneşi dedi ki...

ya işte sıradan bir şekerlik der geçer insan bazen

bazen de...
işte öyle..