Berkin bu sabah gitti......

Berkin gitti..

Belki en başından biliyordu bir yanımız eninde sonunda gideceğini.. Ama umudumuz oldu hep.. Gitmesin, dönsün, gülsün, koşsun istedik..
Olmadı
Olamadı..
Hiç vicdanı sızlamadı sebep olanların..
kılı kıpırdamadı
Bugün Türkiye bir annenin feryadına uyandı.. Yarısı ağladı
evde zor tutulan yarısı umursamadı..

her gün okul dönüşünde kızıma bulması için hazırladığım "seni bugün de özledim" mesajını hazırlarken,ben onu bir kaç saatin içinde bile özlüyor olmaktan utandım bugün..
Berkin'in annesinin 269 gündür umutla yoğrulan özlemi düştü aklıma
ve bu sabah sabun köpüğü gibi sönen umutla devleşen özlemi...
kızıma senin bugün de özledim diyemedim....

şöyle söyledim Defne'ye bugün:

ve o okuldan gelince notu buldu
şaşırdı
İri iri açıp gözlerini
"Anne Berkin kim?"
dedi
Anlattım. Zaten Gezi olaylarında heyecanımızı öfkemizi coşkumuzu hep birebir yaşamıştı bizimle, zorlanmadı anlamakta
"anladım"
dedi olgunlukla
devam etti
"peki Berkin'in gerçek fotoğrafı var mı*"
diye
gösterdim
durdu bakakaldı ekrana
"anne ama o çocuk daha" dedi
"evet" dedim
gözleri dolu doluydu
"ama çocuklar öldürülmez ki" dedi
ben boğazımdaki kocaman düğümle ses çıkartamadım
tek yapabildiğim sarılmak oldu ona..
sıkıca.. içim acıyarak..

Berkin bu sabah gitti...
ve
Ben bugün kocaman bir parça daha eksildim....

)