Hayat romanında koca bir bölümü noktalamak....

Daha önce bahsetmiştim aslında radikal bir kararın eşiğindeyim neye karar vereceğim zaman içinde netleşecek falan diye..
Bir süre oldu kararı kesin verip netleştireli
ve girişimde bulundum..
geçen ay ihbar zamanını da göz önüne alarak iş yerime bildirdim
ve 27 Haziran itibari ile yıllık iznime çıkarak temmuz sonu itibari ile de emekliliğimi talep ettim..

ta ta ta taaaaammm

evet yahu ben emekli bir kadın olmak üzereyim...
lalalalala çok heyecanlı :)

Tabi aslen beni yaş vurmuştu ve 54'e kadar çalışmak durumundaydım lâkin gözümdeki görme kaybı sebebiyle almış olduğum rapor ve engelli kadrosuna geçmiş olmam bana erken emeklilik hak etme şansı tanımıştı.. Kasım 2013'ten beri kazandığım bu hakkı artık kullanıyorum.... ve 1996 Kasım ayından beri çalışmakta olduğum Bilkent Üniversitesinden yaklaşık  18 yıl sonra 16 yılı dekan sekreteri olarak yaptığım hizmeti ardımda bırakarak ayrılıyorum...

verdiğim kararın kesinlikle en doğru karar oluşunun ve asla pişman olmayacağımın kanıtı kızımın şu cümlesidir :
"Annem artık talatın sekreteri değil Defne'nin Annesi"
başka söze gerek var mı bunun üzerine..

Doğum iznimden döndüğümde daha önce çalıştığım dekanım ayrılmış ve yeni dekan gelmişti, ilk günden benden nefret etti ve nefretini hiç saklamadı, çok kolay günlerim olmadı çok üzüldüm, çok yıprandım zaman içinde aldırmamayı öğrendim 7 yıl dişimi sıktım.. ve bitti....
gerçekten mutluyum..
bir burukluk varsa geride biraktığım 3-5 nefis insanı daha seyrek göreceğim diyedir
ve bir de eski güzel günlere olan özlem olacaktır ara ara...

Eda ile aynı ana denk getirmemiz ise yıllar içinde üzülüp yıpratıldığımız zamanlarda her daim
"şuradan aynı anda gitmek nasip olsun bize" diye ettiğimiz duaların ne denli içten olduğunun ve gerçekten haksız muameleye uğradığımız kanıtıdır bize göre...
Sefamız olsun :)

Çok güzel insanlar bıraktık ardımızda..
Hiç beklemediğim öylesi güzel insanlar öylesi güzel organizasyonlar yaptılar ki... duygulandık..
bir kısmı ile akıl edip fotoğraf çekmişiz bir kısmı ile çekmemişiz, çekmediklerim hoşgörsün, heyecanıma versin lütfen..
hepinize sonsuz teşekkür ederim...

Fakültem 18 yılımın ardından  bir girişimde bulunmadı... beklentim de yoktu zaten :)
bir ihtimal bunca yıldır yeri geldiğinde birbirimize destek olduğumuz yeri geldiğinde idare ettiğimiz fakültedeki sekreter arkadaşlar yılbaşlarında falan organize olduğumuz şekilde bir hoşçakal derler mi ki bize diye aklımızdan geçmiş olsa gerek ki Eda ile; hiç sesleri çıkmayınca başta şaşırdık biraz.. sonra ona da aldırmadık öküz ölmüş ortaklık bozulmuş, onlar daha çok yerime gelen yıllık izin hak etmediğinden bu seneki 5 günlük yaz nöbetlerinden yakayı sıyırmış olmanın dayanılmaz hazzına kaptırmışlar meğer kendilerini....
sefaları olsun :)
(bu ekipten tenzih ettiğim birkaç kişi var ki zaten kendilerini biliyorlar ;) )

sıfır beklenti sonsuz huzur hayatta..
bu düsturu edinmek lazım zaman zaman hala çuvallıyoruz tam olmamışız demek ki yaş 42'ye çeyrek var ama...

Dekanlığa vekalet döneminde bir sene bire bir öncesinde de ara ara çalıştığımız Varol Bey hediyesi, çok güzel cümlelerle doldurduğu kartı ile ta ofisime gelerek bana en güzel "yolunuz açık olsun" mesajını verince, farklı bölümlerden bir kaç hoca keza beni ofisimde ziyaret edince çok mutlu  oldum... Sevgili Lale Hanım haberi duyduğu an yemeğe davet etti bizi mesela Edoş'la.. ne kadar duygulandık...

Eda ile en büyük hüznümüz Aygukcuğumuzu geride bırakmak...

ama onun için de planlarım yok değill ;)

öyle ya da böyle koa bir devri geride bıraktım işte...
Bir safya kapandı hayatımda kasım 1996 da açılmış olan.. vay canına..

Son gün veda pastası süprizi Ayguk ve güzeller güzeli minik kızı Doğa'dan geldi..
Eda Aykut Doğa ve ancak 2 ay beraber çalışmamıza rağmen çok sevdiğim Aslı ve ben mum bile üfledik Bilkente vedamız şerefine...

Artık Defneye daha çok zaman ayıran
nice işkence ile verdiği kiloları hareketsizlikten hemencik geri almak yerine her gün spor yapabildiği için kilosunu muhafaza edebilen daha sağlıklı
iş dönüşü yorgunluk ve gerginlikle abuk sabuk geçiştiren değil de adam gibi yemekler pişiren
annesine gidip yıkılan değil de onun yükünü alan
istediği gibi gezen
dilediğince fotoğraf çeken
daha fazla okuyabilen
yazabilen
zaman ayıramadığı bir yığın hobisine zaman ayırabilen
ve eminim ki çok daha mutlu
bir kadın olacağım artık ben

e bu durumda

Sefam Olsun......


Hoşçakal Bilkent

son yıllardaki olumsuzluklarınla değil ilk yıllardaki güzel zamanlarında aklımda kalacaksın... ve kampüsünü ziyaretten geri durmayacağım hiç zira çok fotoğrafiksin ;)
bilgin olsun :)


bu da ofisten son seyfi :P
olmazsa olmazdı tabi...