21 Ekim 2008 Salı

18 Ekim 2008





Sabahında kırgınlık vardı üzerimde. Hasta gibiydim. elim kolum kalkmıyordu pek. Capon balığı ile kahvaltı ettik, faaliyet yaptık, eğlendik anne-kız. Dışarı çıkasım yoktu hiç. Büü'yü bekledik. O gelince ailecek takıldık biraz.

Sonra giyindim ve lise arkadaşlarımla buluşmak için gideceğim Atlı Spor'a bıraktı Büü ile capon beni.

Biraz geciktim, gittiğimde çoğu gelmişti eskimeyen eski dostlarımın.

O kadar güzeldi ki, tarif için kelime arıyor bulamıyorum...Geçip giden koskoca 19 yıl bir parça bile yıpratamamış ya birbirimize olan yakınlığımızı...

Daha önce daha ufak bir kadro ile gelmiştik bir araya, bu kez daha da büyümüşüz. İstanbul, Kastamonu ve Kayseri'den sırf bu gece için gelen dostlar vardı aramızda.

Herkes birbirinden sıcak, yapmacıksız,

Herkes o derece ne ise oydu ki...

Çok güldük, çok eğlendik, çok anı geçti aklımızdan, çok kişinin kulaklarını çınlattık

halay bile çektik :)

En güzeli koca koca insanlarız hepimiz, herkes iş güç sahibi ciddi ciddi insanlar lakin bir araya geldik mi lisede nasıl davranıyor idiysek öyle davranmaya başlıyoruz.

Kimin kariyeri kiminkinin üstündeymiş, kim kimden daha güzel ya da daha zayifmış, kim marka giymişmiş şuymuş buymuş tekimizin bile umurunda olmuyor.

Sanki herbirimize giydirilmiş lise formaları tekrardan ve o sıralara oturuvermişiz gibi...

Atlı Spor'da yemek sonrasında aramızdan bir arkadaşın açtığı cafede kahve ardından tunus cd. de pub şeklinde sürdürdük geceyi; fire verdik gerçi saatler ilerledikçe ama olsun...

Hastalıktan, kırgınlıktan eser kalmadı bende

Sabah karşı 4'tü eve döndüğümde, uzun zamandan beri o saate kadar dışarda kalmamıştım. ama zerre kadar yorgunluk hissi yoktu üzerimde...

Caponu ve Büü'yü öpüp yorganımın sıcaklığına gömülürken yatakta koskocaman bir gülümseme vardı dudaklarımda...

Teşekkürler facebook bizim yeniden bir araya gelmemize vesile olduğun için...

ve teşekkürler eskimeyen can dostlarım

herbiriniz ayrı ayrı çok özel ve çok güzel insanlar olduğunuz için

1 yorum:

Kıvanç Özdemir dedi ki...

Bu muhteşem buluşmayı ve yaşadıklarımızı gerçekten çok güzel anlatmışsın Nesli, teşekkürler.
Gerçekten bir akşamlığına da olsa lise yıllarına dönmek inanılmaz bir mutluluktu, saat 04'e kadar sürdü masal ve balkabağına dönüştü arabalarımız ama, en önemlisi herkesin tüm içtenliğini ve içindeki çocuğu kaybetmemiş olmasıydı bence.