Çocuk olmak lazım sevmek için lunaparkları

Çocuk olmak lazım sevmek için Lunaparkları
Çocuk...






Ne severmişim
Ne heyecanmış toparlanıp önce Gençlik parkında çay bahçesi keyfi yapıp
akabinde lunaparka geçtiğimiz günler
ne safmışım
ne kolaymış güldürmek yüzümü
çocukmuşum yahu
çocuk




kaybolmuştum bir defasında
çay bahçesinden uzaklaşıvermiştim alıp başımı
geri dönmeye kalktığım vakit
hepsi aynı görünmüştü gözüme çay bahçelerinin
bir çift farketmişti panik halinde alık balık dolanışımı ortalıkta
alıp lunaparkın içindeki anons merkezine götürüp anons etmişlerid adımı

üzerinde şuşuşu bububu bulununa 3 yaşlarında bir kız çocuğu bulunmuştur
adı neslihan
diye
annemin bana doğru koşuşunu hiç unutmam
nasıl da korkmuş...
annelik işte
doğurunca anlıyor ancak insan..









ne kadar uzun zaman olmuş aklıma lunaparkı düşürmeyeli
ta ki bizim capon bu işlerden anlayana değin unutulmuş gitmiş..
silinmiş hayatımdan
büyümüşüm meğer
resmen büyümüşüm...

İçimde yaşattığım bir çocuk var zannederdim ya çoğu
o çocuk bile hayli büyümüş belli ki











Lakin
Benden çok daha olgun
Çok daha realist olan Büü
hiç de unutmamış lunaparklarda ne de çok eğlendiğini
Onun içindeki çocuk
daha minicikmiş meğer..
Özenmedim desem
koca bir yalan hani...

büyümüşüm
ve
unutmuşum çocukluğu...

Anca dalgın dalgın izleyip onları deklanşöre bastım ipi topu.....