Bodrum'dan vazgeçmem mümkün değil
oranın tadı, kokusu, büyüsü
Her şeyi farklı bana
Her şeyden öte biriktirilmiş koca bir anı yumağı var
Lâkin geçen yıl ilk defa gittiğim Marmaris'e
Bu yıl hadi tatil ayarlayalım derken
Ayaklarımın beni yeniden sürüklemesi de boş sebeplerden değildir itiraf etmek gerekirse...
Niye mi?
Böyle bir güzellik sanırım Türkiye'de Karadeniz'de vardır
-Hiç görmedim, çok istiyorum mutlaka görmeliyim
illa ki kadrajlamalıyım...-
Ama Güney vee Batı sahillerimizde Marmaris bu konuda tek sanıyorum
(yanılıyorsam başka neresi var söyleyen çıkars bana uçarak oraya da giderim zevkle ilk fırsatta)
hangi konuda mı?
Ağaçla denizin öpüşmesi konusunda...
Evet tek yeşil sahile sahip belde değil
Bodrum'da dahi var zannedilenin aksine
mavi ile yeşilin yaklaştığı yerler
-Yalıçiflik mesela, bilinmez pek...
Ben mi?
Ben tek bir otel dahi yokkenki
bildiğiniz balıkçı köyü sadeliğindeki hallerini bilirim bi de üstüne üstlük Yalıçifliğin;
ya da
Torba,
yeşildir orası da bir hayli
denizden sahile baktı mı insan yüzerken yeşillik takılır gözüne pek gönül okşayıcı bir şekilde
neyse uzatmayım-
Datça da yeşil,
Dalyan,
Gökova
evet
Lakin
Denizle ağacın
Öpüşmesinden,
Sevişmesinden,
Birleşmesinden
bahsediyorum ben
Büyülüyor bu birleşme beni
İmkansız sanılan aşkların
Ümitsiz olmadıklarının bir kanıtı sanki
Tuzlu suyun öldüreceği iddia edilirken yine de inatla köklerini denize uzatan ağacın cesareti.....
Onu zehirleme ihtimalini bile bile
-yine de-
cömertçe ağacı kucaklayan denizin cüreti
İşte bu
Bu büyüleyen beni...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder