Defne'ye 6 yaş mektubum

KÜÇÜCÜĞÜM... SICACIĞIM,

Altı yılı devirdik seninle küçük bilmiş...
Sanki dündü karnımdan daha çıkmadan ağlayışın...
Belki her doğum günümektubunu yazışımda kendimi tekrar ediyorum...
Yaz denize at misali sana mektuplarım.. Doğum günün günü yazışyor ve akabinde unutuyorum....
Belki yetişkin olduğun vakit okurken "Annem de bunak gibi gibi dönüp dolaşıp aynı şeyleri yazmış" diyeceksin
Olsun
De
Ben aklım yettiği, gözüm gördüğü, elim erdiği müddetçe devam edeceğim her doğım günün de yazmaya ... Bıkıp usanmadan
Ve her gün
Seninle yaşadığımız her gün defalarca ve defalarca sana hayran olmaya..
hep devam edeceğim güzeller güzelim...
asla ama asla şüpheye düşme meleğim konu bu olduğunda..


Her insanın yaşamı bir yolculuk ve her insanın dünyaya gelişi, yani bu yolculuğa çıkışının bir sebebi var
Benim sebebim seni var edebilmekmiş... Bunu tam altı yıl önce bugün seni kollarıma aldığım anda anlamıştım. O günden bugüne bu düşüncemde en ufak bir değişiklik olmadı ve asla olması ihtimali de yok kızım... varlık sebebim...

Her annenin hayalleri olur.. Evladını yerleştirdiği, görmek istediği yerler olur. Benim de var elbette.. Ama belli bir kalıpta değiller ve hayal de değiller.. Ben eminim... Her ne olur bilmiyorum ama ne olurs olsun geleceğinle ilgili yaptığın seçim seni mutlu edecek bir seçim olacak ve yaptığın her ne ise onun en iyisini yapacaksın..
yok yok hayır
bu sözcükleri bana sarfettiren annelik içgüdüm değil bebeğim...
bunu bana söylettirem gözlemlerim.
Bende her zaman olsun dilediğim ama hiç istediğimce sahip olamadığım bir şeye sahipsin sen
"Özgüven"
Ben senin kendine has o -çocukluk ayarsızlıklarını saymazsak genel anlamda- aşırıya kaçmayan özgüvenine hayranım en çok  objektif baktığımda..
subjektif bakılırsa attığın adıma, saçlarını kulaklarının arkasına atışına, bir hayvan delisi oluşuna, gizli gizli ruj sürme takıntına, topuklu ayakkabılarımı her giyişimde gözlerini dikip içini çekişine, hoşuna giden süslü püslü bir kız gördüğünde kilitlenişine, yorgun anlarımda uzanıverdiğimde üzerine battaniye getirişine,ettiğin o boyundan büyük laflara varana değin herşeyine hayranım ya... o ayrı... işte bu tam da annelik içgüdüsü birtanem...
uzattım lafı
dağıttım
bağışla
geveze bir anneye sahipsin işte ne yapalım :)

yinelemekten hiç yorulmadan yinelediğim cümleleri yineliyorum yine:
iyi ki doğdum tam da 39 yıl önce bugün ve sen iyi ki bir anne doğurdun benden doğarak tam da 6 yıl önce bugün
hayatımın asla değişmesi mümkün olamayacak
en sabit
en özel
en güzel
en büyük
İYİ Kİ si

sevdim - seviyorum - seveceğim
her şeyden
ve
herkesten çok
dün - bugün - yarın
ve Daima

NİCE MUTLU YENİ YAŞLARA

sağlık
huzur
başarı
mutluluk
neşe
coşkuyla......

Annen...

dipteki not:
fotoğraflar: nagihan karayakaylar edwards