tuhaflığımın da tuhaflığındayım alandra

Bugün iyice bir tuhafım alandra.. bu tuhaf ruh hali nicedir benimle birlikte o ayrı da.. bugün tuhaflığımın da tuhaflığındayım adeta..
içimdeki o sevimsiz boşluk duygusunu sevmiyorum... biliyorsun.. ille doldurmalıyım her boşluğu bir şekilde.. ama bu defa açılan boşluk dolsun istemiyorum bir taraftan da.. ne vakit birinin ardından kalan boşluğu bir başkasıyla doldurmaya kalksam o kendine daha geniş bir yer açma çabasına girdiğinden, elindeki boşlukla bir türlü yetinemediğinden hep bir sonraki boşluk biraz daha büyümüş oluyor alandra..
ve ben içimde günden güne büyüyen bir var bir yok bir boşluk istemiyorum.. ona sebep ben bugün istedim ki, bu içimde açılan boşluk açık kalsın... öylece..boş bomboş..
kalsın
dolmasın..
ama sevmiyorum içimdeki o sevimsiz boşluk duygusunu alandra... biliyorsun..
ben bugün bir dostla laflarken ağladım tıpır tıpır döküldü yaşlar... oysa aslında seninle konuşurken ağlardım hep.. çok içim dolmuş demek ki... bir baktım taşıvermiş gözpınarlarım..
fena da gelmedi hani
düşündüm ki
yeterince ağlarsam
ağlayabilirsem,
becerirsem
içimdeki o sevemediğim sevimsiz boşluk gözyaşı ile dolar... hem yeni birisine yer açmak gerekmez... hem de boş kalmaz orası..
hem tuzlu tuzlu, deniz gibi
yüreğim deniz manzaralı oturur göğüs kafesimde
fena mı....
ama ben hayatımın hiçbir döneminde hiç yeterince ağlayamadım ki...

ağlarsak
-ama öyle böyle ağlamak değil-
boşukları dolduracak kadar ağlarsak
geçer mi ki
akar mı ki alandra içimizdeki zehir gözlerimizden?
olur mu olur
iş ki ağlayabilelim..

biliyorum canın yanıyor bugün
özellikle bugün daha çok yanıyor...
geçer desem faydası olmaz ki..
ama yine de demek istiyorum alandra
geçer...

benim de içim lime lime bugün.. iç hesaplaşmanın tavanı ile tabanı arasında gidip geliyorum
hızla tabana çarpılmış lastik top gibiyim
önce taban
sonra tavan
yeniden taban
ve tavan
...
..
.
.
.
.
.

tadım tuzum yok alandra bugün hiç...
büzüşüp ağlamak çekiyor canım içimi çeke çeke
ha deyince de ağlanmıyor ki işte....