ve Öldü Lodos....

aslında ilk içimde öldü...
Bir gün fark ettim ki, hep gitmelere kalkmıştım bu mazaratlı ilişkiden kendimi sıyırmak için
ama içime bir "o" hapsetmiştim.. Kendim yaratıp da "o" olduğuna inandığım bir "o"
her gitmeyeduruşumda içime hapsettiğim "o"nu da katıp yanıma düşmüştüm yola.. ki buna sebep hiç faydası olmamıştı o gidişlerin... "o"nunla dönüp dolaşıp yine "o"na çıkmıştı yolum..
çok görmemek lazım
aşk işte...
neyse ne diyordum
hah bir gün fark ettim ki aslında ben yaratıp içime hapsettiğim "o"nu göndermeliydim kendim gitmeye kalkmak yerine.. açıp kilitleri salıvermeliydim orta yere
"hadi git gidebildiğin yere"
diye
ve işte ilk yok oluş böyle olmuştu benim içimde..
gerçekten bir lodos gibi esip uzaklaşıvermişti iç hapisanemden ikiletmeden bile.. ikiletmeyecekti tabi bir esaretten kurtulurken ya; insan bir bocalar hani karanlıktan gün ışığına çıkınca, hani ne bileyim gözü kamaşır bir duraklar mesela
"hadi selametle" deyip el sallamama dahi müsade etmemecesine esiiip gitmişti "o"ysa..
işte demem o ki
aslında benim için ölüm günü o gündü lodosun; ardına bakmadan içimden esip geçip gittiği; arkasında aval aval baktığım ve içimde zannettiğimce de büyük bir boşluk açılmadığını farkettiğim o gün...

ben hep lodosun can çekişerek öleceğini düşünmüştüm Allah biliyor ya
ölümünün böylesi kolay, böylesi sıradan, böylesi uçarcasına olacağı aklıma gelmezdi
hele hele ölüm haberini basit bir ajans dinler gibi dinleyeceğimi söyleseler deliye bakar gibi bakardım diyene..

sonra geçen gün
biri
öylesine biri
hayatımda zerre önemi
zerre yeri olmayan biri
dedi ki
"biliyor musun, bir lodos vardı hani"

salaş bir barda oturuyordum bir candostla.. elimde bira
tuvalate gitmişti candost yalnızdım masada o sıradan insan beni görüp ayaküstü masa kenarında bildiği yeni bir dedikoduyu hızla yayma çabasını saklayamayarak benimle konuştuğunda

bir şey demeden bardağa diktiğim gözümü hafifçe kaldırıp yukarı
-başımı kaldırmadan bile sadece gözlerimle- eeee dercesine baktığımda
daha duramayıp patlattı bombasını
"öldü"
bir süre daha baktım hayatımda zerre önemi, zerre yeri olmayana

sonra indirdim bakışlarımı bira dolu bardağıma

ve


SUSTUM