“…
Her ciddi
siyasi protesto mevcut olmayan adalete yapılan bir çağrı ve bu adaletin
istikbalde gerçekleşeceğine dair bir umuttur; ancak protestoların birincil nedeni
bu umut değildir. Karşı çıkmamak son derece onur kırıcı, küçültücü, ölümden de
beter olacağı için protesto eder insan.
Barikat
kurarak, silahlanarak, açlık grevi başlatarak, omuz omuza haykırarak ya da
yazarak karşı çıkar; çünkü gelecekte ne olacak olursa olsun, içinde
bulunduğu ânı kurtarmaktır derdi.
Protesto,
sıfırlanmayı ve suskunluğa mahkûm edilmeyi reddetmektir. Bu sebeple,
gerçekleşirse eğer, o anda küçük bir zaferdir protesto.
Her an gibi
geçici de olsa iz bırakır. Geçip gitse de belleklere kazınmıştır. Protesto
aslında başka, daha adil bir gelecek için göze alınmış bir fedakârlık değildir;
içinde bulunulan zamanın kifayetsiz bir kurtarılışıdır. Mesele, kifayetsiz sıfatıyla
tekrar tekrar nasıl yaşanabileceğidir.
...”
John Berger
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder