Anlasana

Alışmıştım be sevgili...
Seni soyut kavramlar denizinde tam da boğmak üzereydim. ne gerek vardı çırpınıp çıkmaya su yüzüne ki?...
Ne gerek vardı?


Sen benden çok şey istedin biliyor musun sevgili...
Çok şey
Hem de hiçbir şey istemeyerek... Ne anlamsız çelişki bu be sevgili; ne anlamsız... Benden hiçbir şey istemiyor oluşunun bilsen ne çok şey istemek olduğunu...


Oysa ben sana, neysem o gelmiştim... Neyim varsa sermiştim önüne sevgili.. Neyim varsa. Hesapsız, darmadağın, deli dolu, abartılı ve doyumsuz ve heyecanlı. Sen hiçbir şey istemedin ve bu sayede ne çok şey istedin benden bilemezsin ki... Ben tüm bu hislerle başbaşa kaldığımda ne çok acıdım, ne çok kanadım bilemezsin sevgili...


Ama hani der ya büyükler "Zaman her şeyin ilacı...". O ilaç, acı; çok acı ama yutman gerektiğini bilip de yuttuğunda şu ya da bu şekilde gösteriyor faydasını... Evet bırakıyor ağızda o berbat tadı yalan yok... Bir hayli sürüyor o tadı unutması, yok etmek damağındaki varlığını.. Üzerine bir şeyler atıştırsan geçeceğini hissedersin ama ağzına da bir lokma atmak gelmez içinden ya hani... İşte ben tamda yeni bir şeyler atıştırmak üzereydim biliyor musun sevgili...
Tam da alışmıştım işte dediğim gibi...


İyi mi oldu şimdi peki?
Söyle oldu mu böylesi iyi?
Tam da seni boğacağım sırada soyut kavramlar denizinde, çırpınıvermenin ne lüzumu vardı sanki?...


Eeee çıktın yine su yüzüne işte... Sonuç?
Ne değişecek ki?
hala çok şey istiyorsun benden
hala hiçbir şey istemeyerek...


Oysa ben neyse o olarak çıkmıştım karşına... Göze alınası ne varsa göze alarak; cesurca...
Gittin, bittin zannettiğim bir anda ne gerek vardı diplerine itiverdiğim soyut kavramlar denizinde çırpınıp da su yüzüne çıkıvermene...
Şimdi ben yine aşık,
yine senle dopdolu


Yine hiçbir şey veremezken sana
Yine hepsi bana yük olmuşken
Bendeki seni senle paylaşamazken
Nasıl taşıyacağım bir başıma, altında ezilmeden?


Sen
Hiçbir şey istemiyorken
Dünyayı istiyorsun be resmen benden...


Anlat kendini
İfade et derdin ya
İşte anlattım
Hadi anlasana...