Gözlüklü şiir..

                         f: neslihan k. tamyaman / kasım 2010

İyi değiliz gözlük bak durmadan

kırmaya çalışıyorlar bizi hiç iyi

değiliz iki gözüm, bende can, sende cam

bırakmadılar, daha kırılacak ne varsa bizde,

gözlüğü olmayanlar çok mu acımasız oluyor

ne, çekip alıyorlar seni gözümden, öyle

çok eziliyoruz ki gözlük, sen bensiz kırık,

ben sensiz karanlık, nerde insanlık

bizi bu kadar kırmasalar, di’mi cam

dostum, onlara da birer gözlük alırdık!

Ne güzel gözümün önünde olman yine,

sensiz ne gülüşün tadı var ne de bakışın

sen olmayınca kötülük daha kötü görünüyor

gözüme, yumruklar daha zalim, sözler daha

sert iniyor yüreğime, sensiz bu dünya

bomboş görünüyor gözüme, sana gözüm

gibi bakacağım, artık senden başkasını görecek

gözüm yok, bizi görmeyenlere

söyleyecek sözüm yok, bizi çok kırdılar gözlük,

bizi tuzlabuz, bizi unufak, bizi camçerçeve

kırdılar da bakmadılar bir kez olsun cangözüyle,

şimdi hem cana, hem cama göz diktiler,

hem gözden düştük hem sözden, bir daha

kırılamayız gözlük, sonumuz olur kırılmak bir daha,

parçamızı bulamazlar ikimizin de! Ah ne bakacak

göz, ne görecek gönül bırakmadılar bize,

bir güzellik kalsaydı, iki ne dört gözümüzle

titrerdik üstüne, candan içeri olan camdan içeri

derdik demesine de, öyle bakımsız, bakışsız

bıraktılar ki gözümüzü, gönlümüzü, ne can

hevese geldi, ne göresi geldi camın,

biz birbirimize iyi bakalım gözlüğüm, canım,

belki onlar da iyi bakarlar kendilerine,

gözlüğüm, iki gözüm, kemiğim, bu sözlerimle

umarım kırmamışımdır seni, zira çok incesin

kırılırsın, kırılır arkadaşlığın camdan kalbi de!

haydar ergülen