Kağıt mürekkep kokusuna hayran yanım...

Şüphesiz her insanın kendisinde sevdiği ya da nefret ettiği taraflar vardır..
İlla ki vardır yani
Ben kendimi irdelediğim vakit fark ediyorum en sevdiğim tarafım kağıt ve mürekkep kokusunun en depresif en berbat en sinirli anımda dahi beni sakinleştirip yatıştırabiliyor olması..

Kitapsız kalemsiz deftersiz bir hayat kurgulayamıyorum kafamda.. Kütüphanesiz evler gördüm ben ya. şaka gibi.. kütüphanesi olmayan bir ev.. bildiğiniz kabus bana..

Nerden mi çıktı?

Son Idefix siparişimden..
Cuma günü tam ofisten çıkarayak yetişip beni ziyadesiyle mutlu eden kocaman paketimden...
Pazartesime de neşe olsun diye kasten götürmedim cuma akşamı eve..

"Fotoğraflarla 20. Yüzyılın Sosyal Tarihi" / Nick Yapp

Epeydir istediğim bir setti, geçen gün Idefix'te %45 indirimde olduğunu görünce atladım üstüne cup diye..
Bir güzel ki..

Mutlu edilmesi çok kolay bir kadınım ben..
Valla billa..

Bir kitapla hooop yelkenler suya..

severim kendimin mürekkep kağıt kokusuna hayran tarafını...
herkesin olmalı kendine huzur veren kokuları..
her ne olursa artık
ama illa ki olmalı..


Ben kadar Büü'nün de kitap kokusunda huzur buluyor olması da güzel bir şans.. Ailecek ayrı kalamadığımız mekanlar kitabevleri..

Capon balığını da iyi bir okur yapmak için sonsuz çaba harcıyorum, bebekliğinden beri bayılır kitapçılara.. Alışveriş merkezine gittik mi oyuncakçı falan gelmez aklına ille de kitapçı..
Hala kitapçılardan kopamıyor kopmasına ya bu aralar eline alıp kitap okumaktan biraz kaçınıyor. İped daha cazip..
Ama ben bunaltmamaya da gayret ederek eline tutuşturmaya çabalıyorum..
Zaten eline alana kadar sorun, aldı mı kaptırıp gidiyor, kendini kaybediyor o da bencileyin...

Kitap=Huzur

bu yani...