Yine dalmışım aynada yüzüm ağlar... yine dalmışım elimde fotoğraflar...

Babam....

Zaman..
Ne kadar hızlı, sen gittin ve üzerinden koskocaman altı yıl geçti gitti...
Ama içimdeki sen hiç bir yere gitmiyor.. Hiç gitmeyecek...

Özlüyorum..

Ahh keşke diyorum bazen, keşke yanımda olsaydı..
Bazen de diyorum ki.. iyi ki gitmiş de bunları görmedi diyorum yurdumun halleri delirtince...
yurdumun halleri dedim de..
Burada olsan inanamazdın olanlara biliyor musun BABA...
kimlerin eline kaldık, neler yaşar olduk bilsen Atatürk Türkiye'sinde..
Ama yok anlatmayacağım uzun uzun bunları sana..
Sıkılmasın canın.. Bizimki sıkkın zaten yeterince..

Defne'yi görmelisin.. Pek fena bir şey oldu.. Hiç izin vermedim seni unutmasına.. Hiç unutmadı o da.. Her fırsatta anıyor "dedem" diye.. Konuştuğuna yetişememiştin ya en azından "dedeeeee" diye bağırmalarını duyabilmiştin... O da güzel..

Keşkelerim bir sürü Baba konu sen olunca.. çok, öyle çok ki... Oysa iyi ki lerle dolu olsaydı hiç keşke olmasaydı diyorum..
Olamadı
Beceremedim..
Sen yanımdayken ben seni belki de yeterince sevemedim..
Bilemedim....

Tek bildiğim
Sen gittin
Ben eksildim
4 Kasım 2007'den bu yana hep bir yanım eksik yaşıyorum...
Hiç tamamlanmayacak bir eksikle..

Babam seni çok özlüyorum

Küçük Kızın....

"Yine aylardan kasım, sanki sende kaldı bir yarım.. her nefesim her anım.. sanadır canım...."