Çağın Modern Annesi Olmanın Altın Kuralları

4.5 yaşına gelmesine 2 kalmış bir kızı olan bir anne olarak ben maalesef (!) "Çağın Modern Annesi" olamadım...

Ama yeni anne olmaya hazırlanan iki kadim dostumu da göz önüne alarak -sırf faydalansınlar diye, onlar bilir nasıl faydalanacağını ehe he- muhteşem gözlemciliğimle tesbit ettiğim çağdaş anneliğin altın kurallarını açıklamak istiyorum :)

Başlıyorum efenim:

* Öncelikle ilk iş çoğul konuşmaya alışmak; şöyle ki:
-Ay ilk dişimiz çıktııııı... (hay Allah biraz geç değil mi hanımefendi diş çıkarmak için?)
-Harika habeeer yürüdük biz... (aaa siz felçli falan mıydınız da çocukla beraber siz de yürüdünüz)
-Ah sormayın doktor abisiiii karnımız fena ağrıyo ( eee yannız ben pediatristim sadece çocuğa bakarım, siz bi dahiliyeciye ya da gastroentoloğa görünün isterseniz)
şeklinde
çağdaş anne oluncaksa her şey çocukla sıfırdan yapılacak
onun bir yeri ağrır ise sizin de ağrıyacak...

* Sonra babalar bir tarafa koyulacak ve çocuğa aşık olunacak.
Çocukla aşkım diye konuşulup, çocuk sık sık dudaklarından öpülecek. ve hatta bu işlem ne kadar modern anne olunduğunun kanıtı olması bakımından toplum içinde, alış-veriş merkezlerinde vs. mümkün olduğunca sık tekrarlanacak.

*ilk önce çocuk "ay düşersin", "Sakın tırmanma", "hiii oraya elleme" şeklinde pıstırılıp sonrasında "ay nedense kaba motor gelişimi geriiiii" diye üzülünüp; dağal hayatında, parkta, bahçede yapması gereken ama yapamadığı sürünme, emekleme, koşma, atlama, sıçrama hareketlerinin yaptırıldığı her köşesi sünger minderlerle kaplanmış manasız jimnastik salonlarına götürülüp "gururla nası da güzel yapıyooooo" diye izlenecek

* Ve elbette ki derhal bir  blog açılacak...
ismi de
ya çocuğun ismine itina ile eklenmiş -artık kız ya da erkek oluşuna göre- bir sıfattan oluşacak, ayşe böcük, karizmatik mustafa gibi,
ya çocuğun ismi doğadan falan alıntı ise misal damla; blog ismi hayattan Damlalar gibi... bir isim tamlaması ile süper ilgi çekici ve yaratıcı (!) bir hale dönüştürülecek
ya da muhteşem çağdaş annenin anneliğine bir atıf olacak blogun isminde; muhtekulade anne, bir annenin zırt dediği yer, bir kadın doğurduğunda.. vs. şeklinde
ve elbette bu bloga çocuğun yaptığı her şey itina ile kayıt edilecek ihmale mahal vermeden
bu tarz blog sahibi tüm anneler araştırılıp bulunup "blog kardeşliği"(!!) kurulacak

* Çocuk gık dese arayıp yıldırılacak bir pediatrist tayin edilecek, çocuk 12 ayı geçse de itinayla her ay bu pediatrist ziyaret edilecek, elde kulaktan ateş ölçer çocuğun bol bol ateşi ölçülecek, 37.5 ifadesi görülür görülmez cepten bu pediatrist aranacak ve bayıltana kadar sorular sorulacak

* sebze meyvenin organiği alınacak, hatta bu mevzuu gidip ekildikleri tarla, bağ, bahçenin incelenmesi boyutuna kadar abartılmak istenecek

* Çocuğun kreşe gidip gitmemesi, gidecekse hangi yaşta başlayacağı konusunda diğer çağdaş anneler, tanıdık , eş dost vs. içinde bir kamuoyu araştırması başlatılacak, kreşe gitmesi kararı oybiliği ile çıktığında -illa ki çıkacak- kapsamlı bir araştırma daha başlatılacak, eğitim sistemleri araştırılacak, kreşlerden randevular alınarak elde uzuun bir soru listesi ile kreşlerle görüşmeye gidilecek, bu görüşmeler sonrası gideceği kreşe karar verilecek

* çocuğa oyuncak alırken pedagogların önerdiği yaş dönemleri incelenecek, hangi yaşta ne ile oynaması gerektiği mutlak surette tesbit edilecek ve ona göre alış-veriş yapılacak

*

*

*

oyyyy daha çooook uzar bu liste deee..
dahasını yazmayı benim yüreğim kaldırmayacak mı ne
yok ı ıh kaldırmayacak hakkaten

Ben mi?
Ben son derece çağ dışı bir anneyim, zavallı şanssız kızım benim......
Evet 9 ay boyunca bizdik kızımla, haliyle içimdeydi, lakin doğurduğum an itibari ile O ve Ben olduk, Onun karnı ağrıyınca ben üzüldüm ama benim de karnım ağrımadığından "bizim karnımız ağrıyo " diyemedim, O diş çıkartırken ben halihazırda 32 tanesine de sahip olduğuımdan ağzımda (ya da öndişimdeki minik kırığı hesaba katarsak 31.8 ) "diş ÇıkarMADIK kızım diş çıkarDI...
Yürümeye başladığında - ki tembeldi kerata 14 aylıktı yürüdüğünde, hayret doktorunu da hiç aramadım yürümüyo diye :P- ben zaten yürüyordum yaklaşık 33 yıldır :), yürüMEDİK yani O yürüDÜ
(Tanrım ne bencilimmmmm......)

Aşkım olamadı kızım hiç, aşkımdan olan oldu hep, dudağından öpenler biz olmadık hiç, ilk aşkı olur umarım ilk öpüştüğü
(sevgi fakiri bi anneyim
Net !!!)

bizim capon saldım çayıra modeli büyüğünden 18 ay itibariyle kaydıraklara vs kendi başına tırmanıp kaydığından, her deliğe rahatça girip çıktığından ve düz duvara tırmandığından -zira kendisine bir kez bile yapamazsın, düşersin, tırmanamazsın, atlayamazsın denmediğinden- o gym li cümlü tuhaf mekanlara ayak basmışlığı olmadı hiç


blogum
var evet
ama adı Defne sabunu , defneli yahni filan diil
Yazgüneşi
kendi lakabım yani kendi kendime taktığım
(dedim ya çoook bencilim)
üstüne üstlük bu blogta sadece Defne yok, hayatım var herkes var her şey var -hoş diil-

12 aydan sonra aşısı varsa gitti pediatriste bizim Capon balığı, hasta olduğunda o konunun pediatrik uzmanına götürmeyi tercih ettim, daha doğru tesbitleri olduğu inancıyla
12 boyunca da hiç aramadım cepten doktorunu, ateşi 40 ları bulduğunda acile götürdüm cep telefonunun ucundaki doktorun bana ne hayrı olacak diye
(ilgisiz alakasız anneyim kesin)

organik sebze, meyve kovalamadım, eninde sonunda biz ne yiyorsak alışmak zorunda diye, kreşe gidip gitmemesi konu bile olmadı, mecburdu gitmeye, kurumumun kreşi vardı olurdu olmazdı krizi yaşandı ama olunca gerisi irdelenmedi zaten, oyuncak yaşı hiç olmadı caponumun gönlü ne zaman ne isterse onla oynadı
aaaa "bu yaşıMIZIN (:)) oyuncağı değil kızım gel almaYALIM (:p)" demedim hiç.

Görüldüğü üzere hiiiiiç iş yok ben de
Anne falan olmaz benden nck

üzülüyorum Capon balığıma
çağdışı bir annesi var çocuğumun
tüh
yazık
:P