Bir zamanlar AŞIK olmuştum

kendi keşmekeşi

koşturmacası

kalabalığı 

içerisinde

beni ruhumun dinginliğe ulaştığı tek mekan burası

BODRUM....

Geriye dönüp baktığımda

çocukluk ve ilk gençlik yıllarımın en can alıcı hatıralarında imzası var bu beldenin

Bozuluyor

dejenere oluyor

kalabalıklaşıyor

denmesine inat

ben ilk gördüğüm an aşık olduğum Bodrum'a olan aşkımdan ne olsa dönmem gari (:)) biliyorum.....

dün kaleye gittik caponumla elele tutuşup

neresine baksam bir anı saklanmış el salladı bana

ne günlere gittim ne günlere

mendireğe baktım

gizli saklı yaz aşklarının romantik yürüyüşleri canlandı gözümün önünde

Şimdilerde "Hadi Gari" barın taşındığı kale eteklerinde

benim gençliğimde "Spor Külup" vardı

iç çekerek göz gezdirdim heyecanla sevgililerimizi beklediğimiz mekanlarda...

limanda tekneler sıra sıraydı

eski günlerdeki gibi

o yıllarda bu kadar bilinmez iken Bodrum

her müdavimi genç kızın olduğu gibi

bizim de kaptan sevgililerimiz yok değildi hani ;)

süslenip püslenip gece 23.30 gibi çıktığımız barlar sokağında

artık pek bar kalmamış olmasına rağmen

barların tamamına yakını saçma sapan giyim ya da hediyelik eşya mağazası haline dönüşmüş olsa da

bu defa 5 yaşına ramak kalmış kızımla elele yürümek

hayli tuhaftı Allah biliyor ya

kızımın babasıyla ilk kaçamak tatilimizi yaptığımız sırada yürüdüğümüz yollardı o yollar sonuçta üstünden çoook ayakizleri çok yağmur suları geçip akıp o yolları aşındırıp yıkamış olsa da.....

Temple Bar kapanmış butik olmuştu

içim cız etmişti

yeniden açıldığını söylemişti Nagihan

ve gözümle görünce mutluluk yalazı kapladı içimi

geçmişe gidiverdim sanki

önünden geçerken capona

"bak kızım" dedim

"annenin ilk gençlik yılları hep burada geçti, sabahlara kadar"

kapıda oturan bodyguard çocuk tip tip baktı ben bunları söylerken

zamanın kısa tarihi işte

vakt-i zamanında bodyguardından, barmenine dj'inden garsonuna kankamızdı her çalışan mekanda....

kalenin her taşının yerini biliyormuşum meğer,

hangi daracık çıkmaz; zannedilen yol

hangi kuleye çıkarmış ezberimmiş farkında bile değilmişim....

surların en tepesinden Bodrum'u seyretmenin insana verdiği haz hiç değişmezmiş meğer

ne zaman gidersen git aynıymış o tarifsiz duygu...

neden durup durup depreşirmiş 

"ben günün birinde Bodrum'da yaşayacağım illa ki" cümlesi beynimde; ruhumda

anladım,
hatırladım iyiden iyiye
yeniden...

Bodrum'a her gelen bir AŞK yaşarmış mutlaka

ya karşı cinse

ya bizzat Bodrum'un kendisine...

Hani gelgeç yaz aşklarım oldu elbette bu beldede ya

benim esas, hiç değişmez ve en büyük aşkım bizzat kendisi Bodrum'un...

Vazgeçilmez yapan burayı bana

çirkinleşse de yer yer, gözüme görünmemesine sebep

bu aşk işte..

Dün

Bugün

Yarın

ve daima........