Sayın Bayım, adınız düşüverince dilime, önce ılık bir ürperti dolanıp bedenimde sonra avaz avaz bir haykırış oluverdiyse şahdamarımda
-ki öyle-
o halde dönüş yok korkarım geriye...
her harfi sağnak sağnak yağmur olup adınızın yağdı bayım yüreğime; kuruyup çatlamaya yüz tutmuş yüreğim ıslanıverdi bayım adınızın dilime düşmesiyle; bir tohum filizlendi ya derinlerde.. büyür büyür bir sarmaşık olur sarar kaplar içimi yakında bu gidişle...
şimdi zamana bırakalım bayım kendimizi... bırakalım götürsün bizi artık nereye götürecekse...
günün birinde siz benden gitseniz de
ya da bende bitseniz de
adınız tatlı bir esinti olarak kalacaktır hep bayım bende...
dönüş yok
olan oldu bayım...
rastgele.
fotoğraf: neslihan karayakaylar tamyaman /kasım 2011- bilkent.
3 yorum:
zamanın olunca son yazıma baksan ya.
:)
ok bakarım
baktım ve çok onur duydum teşekkürler sevgili deep :)
Yorum Gönder