“gitme” diyemem sana –Sen gitme; dur...

Oradan bakınca neyim varsa anlatıyor gibiydim sana... Oysa ne çok şeyim vardı sakladığım... Sakladıklarımı bilseydin;


biliyorum gitmezdin....



Bakma “git” deyişime benim... “dur” diyemem –Sen gitme; dur...



Gittiğin yer sanki ne kadar farklı ki kalacağın yerden?... Ne biriktirdiysen onlarla gidecek değil misin sanki giderken...



Ben “gitme” diyemem –Sen gitme



Kanıma karışan, aklımı bulandıran bir şaraptın... Sirkeleşme... Gitme; kabına zarar keskin sirke...



Neyim var neyim yoksa anlatıyor gibiydim sana... Halbuki çoktu anlatacaklarım daha... Söylediklerim sakladıklarımın kaçta kaçıydı aslında... Ben saklamadım belki de; sen kilitledin kendini vereceklerime,,, diyeceklerime...



Gidiyorsun

Git diyorum

Gitme diyemem ben

Ama sen gitme



Nefesim kesiliyor ardından bakarken.. Nefessiz kalmak ne zor bilemezsin...

Bulaşıyorum her zerrene usuldan sızıyorum damarlarına, habersizsin...



Soluksuzum, ölüyorum lâkin.. Gitme diyemiyorum; –Sen gitme; dur...



İlle bir adı olmalıydı sana kalırsa paylaşılanın

Aşk

Tutku

İhtiras

Sevgi

Arzu

Merhamet

Şefkat

Şu

Bu

İlle bir isim konmalıydı...

İsimsiz yaşayamazdık sanki o ânı...

Şimdi kaybettik işte o ânları, gittiler... Bari –Sen gitme; dur...



Ben “gitme” diyemem... Ama sen gitme işte ne olur.....



Nefessiz kalıyorum gidişinle.. nefessiz kalan insan –ölür...

İstemezsin öleyim... – biliyorum...



Sana “gitme diyemem... Ne olur –Sen gitme; dur...





Zaman ilacıymış her derdin...

Devasıymış... lâkin yok direncim.. İlaca ulaştırmayacak belli dermansızlığım... Kalsan tutsan elimi, çabalar yutarım bakarsın ilacımı...



Ama “gitme” diyemem sana –Sen gitme; dur...





Yok

Anladım

Gideceksin illa

Tamam



Ama can çekişmek de zor işte nefessiz zamanlarda...



Giderken öldür de git bari

Hadi VUR......