26 Mart 2012 Pazartesi

Bir Çocuğun Düşü....

 Bir çocoğun düşüyüm ben
Büyülü yaz akşamları
Ben üflerim mızıka söyler
Sesimiz tutar sokakları
Ilık bir ses taşırım yorulmadan
Sonsuz özlemler büyütürüm yarına
Ben mızıka çalarım
Siz onu duymasanız da
Mızıkamın içindedir yaşam

Kardeşler ben çalayım siz görün
Nasıl geçilir kiraz rengi sokaklar 

Soluk soluğa yeni aşklarla
Yorulmaz yaşlı bir yürek gibi
Gülüşler ona akar da

Ben mızıka çalmassam
Ne özlemleriniz olur ne ayrılıklarınız
Yalnız bir yıldız gibi boşluğa
Düşer yaşlı dünyanız

Bir çocuğun düşüyüm ben
Mızıkamın sesi yeryüzüne değer

Uyurum uyanırım hep aynı şarkı
Ne sesim kesilir ne umut biter

Haydar Ergülen



Dipteki Not:
fotoğraf: neslihan karayakaylar tamyaman/ side 2010

8 yorum:

cecil dedi ki...

haydar ergülen günü bugün ..

sezeni dinlemelisin öteki blogdaki :))))

DOREMİ dedi ki...

ayy ayyi! NE GÜZEL DİZELER...YA FOTO..Senin ruhunu saran melodi içimi ipek tüller sarmış gibi uçurdu bir yerlere...saol ya! öperim sıcacık saolasın..:))

Ebru dedi ki...

Dizeler güzel foto güzel müzik güzel sen güzelsin:)

Yazgüneşi dedi ki...

cecilim :) dinledim dinledim ... kikir ..

crazym sevindim beğenmene kucakladım sıkıcana :)

ebrucanım, esas sensin dünyalar güzeli bi defa :)

ELİF dedi ki...

Haydar ergülen şiirleri hep güzeldir.Bir an o bebek gibi öyle masum olmak istedim birden...
sevgimle..

Yazgüneşi dedi ki...

ahh ah sevgili Elif
en özlediğim çocuk masumiyetim....

The Melpomene dedi ki...

o dudakların güzelliği nedir öyle. ben bir numaralı hayranıyım vallahi defne'nin :)

Yazgüneşi dedi ki...

ehehe köfte dudak :))
o hayranlık karşılıklı aranızda sanki
hele hele sen ona rüyanı vereliberi ;)