Kızıma özür mektubum....

Canım Kızım,

senin için endişeliyim...
günden güne gömülmekte olduğumuz karanlık çok korkutuyor beni bebeğim. kendimi umursadığımı zannetme sakın
"seni nereye büyütüyorum" benim bütün derdim...
yavrum
kızım
meleğim
sen rengârengimsin
ahengimsin...
büyümekte olduğun yön, yürümekte olduğun yol öyle karanlık... öyle zifiri
renklerini yutar
seni yutar diye korkuyorum...
ödüm kopuyor her şeyim..

var olduğum sürece seni korumak adına ne gerekirse yapar,
canımı isteseler
tereddütsüz veririm
bilirsin...

lâkin
ben yok olduktan sonrası için sana bir aydınlık sağlayamıyorum diye
çok korkuyorum bebeğim....

çok karanlık
hiç ışık sızmıyor yoluna

ya ışıklandıramazsam
ya yetemezsem

kızım
canparçam
ışıksız yolun, güneşsiz
üşüyorsun
şimdilerde ısıtırım da ben seni
ısıtamayacağım zamanlar olduğunda
ya üşürsen
ya titrerse için
ya zifiri karanlıklarda yok olursa ışıltılı renklerin

canım yavrum
senin için rengârenk ışıl ışıl bir ülke
prıl pırıl bir gelecek hayal etmiştim...
şimdilerde yürümek zorunda bırakıldığımız zifir karanlık gelecekten kanım donasıya korkuyorum
senin için
çağdaşlık.. medeniyet
hak
hukuk
adalet hayal etmiştim...
sana bunları veremediğim bir ülkeye doğurmuşum seni meleğim...

BAĞIŞLA...
utanıyorum.....