Çocukluğumda okuyup bugüne değin zaman zaman yeniden okuduğum hatta şok edici biçimde yakın zamanda bir ara ismi sakıncalı kitap olarak olarak geçtiğinde özlemiş olduğumu fark edip yeniden okuduğum
Şeker Portakalı- José Mauro de Vasconcelos
Ne güzel
Ne etkileyici
Ne gözyaşı döktürücü
Ne hüzünlü
Ne akıldan çıkmaz bir öyküdür o.....
Tepeden tırnağa hüzündür benim için...
Ancak çok ustalıkla işlenmiş, insanı boğup bunaltmayan yumuşacık bir hüzün...
Ah canım Zezé....
3 yorum:
evet insanın içini kasar.. öyle kalır..
kesinlikle tam olarak öyle....
kesinliklen martin eden
aslında kırmızı pazartesiyi atladım ya ben 33 bin kere okudugum kitaplarda sayılır mı şimdi yazsam:))
Yorum Gönder