Olağanüstü güzellikteki İşim...

Şimdi benim ne kadar aktif dinamik heyecanlı olduğumu bile rkadaşlar emekli olma kararımı "şok şok şok" şeklinde karşılamışlardı..
Yorumlar genelde şöyle oldu
"kesinnn sıkılırsın"
"bak pişman olacaksın"
"masrafın iki katına çıkacak evde olunca"
paspallaşacaksın, kendine bakmayacaksın"
vs
vs
vs

Oysa işin rengi o değildi.. Benim gibi aklında bir yığın yapacak şey olup da iş yerinde iğrenç bir mobing altında olan kişilere iş saatinden geriye bunları yapacak zaman kalsa da enerji kalmıyordı...
Cendereden çıktım ve kendimi buldum...

Hem ben işsiz değilim ki...
Olağanüstü güzellikte bir işim var benim
DEFNE...

En son doğum iznindeyken anneliğin ne kadar hayran olunası bir meslek olduğunu bilincinde olduğumu anımsadım kızımla yine

yeniden başbaşa kalınca...
Asla emekli olmayı istemeyeceğim güzellikte bir iş...

Okullar açılmadan hep beraberdik.. durup durup icatlar çıkardık kendimize
Defnenin odasında dekorasyon değişikliği yapmak..

ya da kostüm giyinip eğlenen capon balığını fotoğraflamak gibi...

Okul açılınca benim iş yoğunlaştı. Defne devlet okuluna gittiği için öyle Ankaranın her köşesine servis yok tabi okuldan.. Ve ilkokulda son senesi olduğundan, öğretmeni ve arkadaşlarını çok sevdiğinden, o ayrılmak biz ayırmak istemedik..
Servis de olmayınca iş başa düştü her gün onu götürüp eve dönüyor sonra gidip alıp geliyorum.. Mesafe yakın değil, servis saatlerinin denk gelişini falan da ayarlayınca ben bayağı mesaiye gider gibiyim. Gözümdeki sorundan dolayı araba kullanmaya da cesaretim olmadığından günü büyük kısmı sokakta geçiyor.. Yıllarca masa başında çürüdüğüm şikayetinde olan bana nasıl iyi geliyor anlatamam...

Okul çıkışlarında kızımla zaman geçirmek, ödevlerine yetiştirecek bir iş güç derdi olmadan huzur içinde yardımcı olmak

bir yerlerde oturup bir şeyler içmek

eve dönüp kurabiye yapmak.. -ki Defne bunu hep ister ben motivasyonsuzluktan hep ötelerdim...

proje ödevlerine aceleye getirmeden rahat rahat yardımcı olmak..

evet bugün Fen ve Teknoloji ödevi için iskelet maketi yaptık mesela..

tuz hamuru kullandık..
annemde yapıp hazırladık, eve gelince pişirip birleştirdik..
İskeleydi koydu Defne ismini..

selamı var size :)

dipteki not: Fotoğrafların tamamı bana aittir...